Pamięci Grzesia Przemyka

Edward Dusza

 

motto:     „Jest taki kwiat,
                który od dotyku
                więdnie” ...
                (Grzegorz Przemyk, „Róża”)  

 

Kiedy słyszę o Polsce,
kiedy czytam o Polsce,
kiedy myślę o Polsce, 

to wiem:
dziwny, egzotyczny kraj
pełna szarad zagranica
gdzie ciała Quislingów
grzebią na Skałce

Groby ateistów
znaczą krzyżem
i hołubią w winnicach
farbowane lisy

Kiedyś tam mordowano słowa,
kiedyś tam mordowano młodych
za wolnościowy zryw
za niedomyte, bose nogi

Mordercy dzisiaj spokojnie trawią
wypasione emerytury
albo – awansowani –
oblekają się w godność urzędów

Sędziowie wyginają paragrafy
w upiorne zawijasy
aby zbrodni nie skazić karą
i nie wychylać się
bo, kto wie,
jakie czasy przyjdą.

To dobrze, że strzelamy
do wrogów z brylantów
bo i tak co szlachetne
wdepczemy w błoto
kopniemy w nerki
uderzymy w twarz

Po Baczyńskiego też przyszli...

Szczęśliwie dla nas
nie minęła go niemiecka kula
przynajmniej nie musimy
wstydzić się
że zamęczyliśmy
jeszcze jednego poetę

Mojego kraju nie stać
na sprawiedliwość
polska Temida zachowuje się dziś
jak uliczna dziwka.

Dwadzieścia pięć lat temu
ucznia warszawskiego liceum
zakatawało na śmierć
kilku milicyjnych zbirów

Zamordowano go po raz pierwszy
pałą
podkutym ormowskim
buciorem chamską pięścią

Dziś sędziowie Rzeczypospolitej,
siedząc pod dumnym godłem
Orła w koronie
mordują go ponownie
pokręconym paragrafem
wyuzdaną kazuistyką
podszytą strachem 

I po co te korony?
ciężka pustka symboli
trwa dalej stalinowska noc.

Kto nie potępia zbrodni
Ten dopisuje do niej swój akces

Nie chcę słyszeć o Polsce
Michników i Kwaśniewskich
nie chcę czytać o Polsce
nieuczciwych sędziów

nie chcę myśleć o Polsce
bezprawia.
O tym dziwnym kraju
gdzie zbrodniarze
mogą spokojnie chodzić ulicami.
Z synem czy wnukiem
łowić ryby,
brać udział w procesji Bożego Ciała
śpiewać kolędy
cieszyć się szacunkiem sąsiadów

Nie chcę być rodakiem
wybielonych paragrafem
oprawców

Za Polskę
którą mi jeszcze raz odebrano
starczą mi okruszyny słów
Grzesia Przemyka
który swoim wierszem
próbował
oddać mi Ojczyznę

„Kiedy wrócisz”...
Nie wracaj
Jest noc...  

(2008)          

 

 

 

Zobacz także:

 

glowna strona videofactu