Pomoc Polsce widziana w sztabach wojskowych w 1939 r.

Sztabowcy francuscy i brytyjscy inaczej traktowali zobowiazania niz sztabowcy polscy.

Juz 2 kwietnia 1939 roku na cztery dni przed podpisaniem umowy polsko-brytyjskiej, brytyjscy szefowie sztabow wojsk ladowych, marynarki wojennej, i lotnictwa przedlozyli dokument Military Implications of Anglo-French Guarantee for Poland and Romania (Wojskowe znaczenie angielsko-francuskiej gwarancji dla Polski i Rumunii).

W dokumenice tym szefowie sztabow stwierdzili, ze ani Francja ani Wielka Brytania nie moga gwarantowac Polsce bezposredniej pomocy militarnej oraz dostaw broni.

W dwa dni pozniej, 3 czerwca 1939 roku brytyjscy szefowie sztabow przedlozyli drugi dokument swemu rzadowi, Anglo-French Action in Support of Poland (angielsko-francuska akcja pomocy dla Polski), w ktorym nie przewidywano zadnych natychmiastowych dzialan na froncie zachodnim.

Nieco wczesniej, bo 4 maja 1939 roku tj, na dwa tygodnie przed podpisaniem polsko-francuskiego protokolu wojskowego, w ktorym to Francja zobowiazala sie przyjsc Polsce z pomoca militarna od poczatku wojny, brytyjskie i francuskie sztaby przyjely w swych planach militarnych, ze wojna bedzie trwala dlugo, i ze kleska Polski jest tylko kwestia czasu.

A wiec losy Polski wedlug nich mialy byc zalezne od koncowego rezultatu wojny, a nie od odciazenia frontu polskiego przez uderzenie na zachodzie w poczatkach wojny.

Wedlug tych dokumentow sztabowcy angielscy i francuscy nie mieli w ogole zamiaru rozwijac ofensywy na froncie zachodnim.

Polscy oficerowie sztabu znali te dokumenty, a mimo to ludzili sie, ze Francja i Wielka Brytania rozwina ofensywe na froncie zachodnim.

Potwierdzeniem powyzszych dokumentow bylo posiedzenie Rady Najwyzszej (Naczelnego dowodztwa i sztabu Francji i Wielkiej Brytanii).

12 wrzesnia 1939 roku w Abberville z udzialem premierow obu panstw, na ktorym to podieto decyzje, ze Polsce nie zostanie udzielona zadna pomoc wojskowa i zalecono wstrzymac natarcie wojsk francuskich na froncie zachodnim.

Decyzja ta byla potwierdzeniem dokumentow przyjetych wczesniej przez sztaby obu panstw. Przekreslila ona zobowiazania wojskowe Francji i Wielkiej Brytanii wynikajace z umow politycznych i protokolow wojskowych.