Najbardziej znanym więzieniem "bezpieki" było więzienie na Mokotowie przy ulicy Rakowieckiej w Warszawie. Znajdował się tam X pawilon będący swoistą enklawą bezpieki; podlegał bezpośrednio MBP, a ściślej dyrektorowi Departamentu Śledczego płk. Józefowi Różańskiemu.)   i obozy pracy oraz WOP (od 1949); nadzorowane przez kierownictwo PPR i PZPR (od 1949 Komisję do spraw bezpieczeństwa publicznego Biura Politycznego KC).

Funkcjonariuszy rekrutowano gł. spośród członków PPR, PZPR; minister S. Radkiewicz; organy bezpieczeństwa publicznego pacyfikowały społeczeństwo, zwalczały podziemie niepodległościowe i opozycję polityczną oraz Kościoły i związki wyznaniowe, stosowały terror, organizowały procesy polityczne, używały przestępczych metod śledztwa (tortury); rozwiązane 7 XII 1954.