AMC napisał:

10 kwietnia 2010 at 21:33

Prezydent Kaczyński uhonorował tych, którym Polska zawdzięcza najwięcej, a których próbowano zepchnąć w niebyt: Annę Walentynowicz i małżeństwo Gwiazdów. Cześć Jego pamięci.

AMC napisał:

11 kwietnia 2010 at 12:38

Ksiądz, gość franciszkanin, na kazaniu w kościele w Ustroniu powiedział między innymi “Skoro Polacy Go nie chcieli, to Pan zabrał Go do siebie”. Miał oczywiście na myśli Prezydenta Kaczyńskiego.

AMC napisał:

Your comment is awaiting moderation. I nie doczekał się

11 kwietnia 2010 at 18:59

Jak szybko podjęto decyzję o nazwaniu jednej z sal sejmowych imieniem jednego z tragicznie zmarłych ministrów o wątpliwych zasługach, jak nierozważnie nazwano lotnisko imieniem jeszcze żyjącego orędownika lewej nogi. Czy w tej sytuacji jest jeszcze miejsce na godne uczczenie Anny Walentynowicz, której Polska zawdzięcza najwięcej? Kto teraz stanie w obronie ubezwłasnowolnionego IPN? Czy to już nadeszła pora bezkarnego zakłamania naszej historii i naszych bohaterów?

AMC napisał:

12 kwietnia 2010 at 10:02

Historia już nieraz udowodniła, że realiści kończą jak nieboszczka PZPR, a marzyciele i idealiści jak Piłsudski. Wielki ruch narodowy Solidarność powstał z inicjatywy marzycieli jak Anna Walentynowicz, Gwiazdowie i wielu innych idealistów, a wyprowadzony został na manowce przez realistów. Dzięki nim mamy to co mamy. Czy koniecznie trzeba doprowadzić do wybuchu gniewu, aby zrobić porządek w stajni Augiasza, którą stała się Polska? Tylko kto ośmieli się przywrócić nam prawdę i moralność, gdy zostały zniszczone IPN i CBA? Wygląda raczej, że to realiści biorą się za porządki, że stworzą warunki w których gniew zamieni się w słowa, a nie w czyny.

AMC napisał:

12 kwietnia 2010 at 13:35

Rzeczpospolita – nasza gazeta – należy do tych nielicznych mediów, które nie muszą się niczego wstydzić w tych dniach żałoby narodowej, nie musi za nic przepraszać, ani bić się w piersi. To jest domeną faryzeuszy i manipulatorów, którym wydaje się, że na dobre zagnieździli się w umysłach Polaków i chcieliby tam pozostać. Przyszłość jeszcze nieraz pokaże ich prawdziwe oblicze, ale czy to coś zmieni?

 

27/05/2008 o 08:19

Programów Lisa i pani Olejnik nie oglądam od dawna. Co do Wałęsy, to istotnie był największym, ale nieszczęściem jakie spoktało Polskę w czasach wybijania się na niepodległość. Czy możemy wyobrazić sobie, gdzie byłaby dzisiaj Polska, gdyby w miejsce chełpliwego karła bez żadnej wizji przewodził Solidarnością ktoś na miarę Piłsudskiego?

06/05/2008 o 08:00

Okazuje się, że nie unikniemy żadnego z etapów wchodzenia w “nowoczesność”, które były udziałem państw o dłuższej demokracji. Rycerze aborcji i eutanazji uznali, że muszą jeszcze trochę poczekać i wyciszyli debatę. Bardziej pewni są ekoterroryści i zboczeńcy. Teraz przychodzi “wrażliwość” niedowiarków na symbole religijne. Nie mają nic przeciwko wyuzdanym reklamom, rynsztokowemu słownictwu. Razić ich zacznie widok kapliczki i szopki bożenarodzinowej, nawet tej z krakowskiego rynku. Mam nadzieję, że czeka ich klęska, że w katolickiej Polsce nie znikną symbole naszej wiary. Tu nawet nie chodzi o wiarę. Chodzi o naszą tożsamość. Musimy bronić naszego “ciemnogrodu” i może przetrwamy jako naród, nawet w Zjednoczonej Europie..

27 marca 2008 o 15:36

Czy jest choć jedna osoba w Polsce, ktora zapoznała się z Traktatem Lizbońskim i rozumie wszystko, co tam zostało zapisane bełkotliwym językiem prawniczym? Ten traktat powinien być odrzucony bez jakiejkolwiek dyskusji. Ale skoro nasi politycy muszą iść z duchem czasu, a prawnicy muszą z czegoś żyć, to wystarczy preambuła, która wyraźnie powie, że konstytucja RP jest najwyższym prawem obowiązującym w Polsce. W ten sposob cały traktat będzie mniej warty od rolki papieru toaletowego, ale pan Giscard i tłum prawników będą mieli zapewniony byt do końca zycia. Tak ja widziałbym ten kompromis. A jeśli traktat zostanie przegłosowany, to w tym momencie Polska utraci suwerenność i Konstytucja RP stanie się rolką papieru toaletowego. Do tej pory byłem tylko eurosceptykiem. Teraz w EU widzę wroga. Tak jak niedawni nasi najeźdźcy, komisarze z Brukseli szarogęsić się będą na naszej ziemi. Na szczęście (i na pewno) nie zostaną uruchomione krematoria. Łatwiej jest skorumpować i ubezwłasnowolnić ludzi niż likwidować ich fizycznie.

 15/03/2008 o 22:02

Jeszcze nie jest tak źle. Będzie gorzej, gdy do grona Mędrców Unii dołączy nasz noblista. On, który wszystko wie i wszystko przewidział, chyba też dokładnie wie, co piszczy w trawie, czyli w Traktacie, i będzie wiedział jak puścić Kaczyńskich w skarpetkach. W razie czego skoczy jeszcze raz przez płot i obali tych nienawistynch popaprańców. Już teraz będzie mu łatwiej, bo z pomocą przyjdą mu wnukowie.

26/02/2008 o 09:33

Mnie wystarczy przeczytać pierwszych 30 stron i odrzucić złą książkę i więcej do niej nie wrócić, obejrzeć 10 minut złego filmu, aby wyłączyć telewizor, posłuchać parę minut dwóch matołków z wieczornego programu TOK FM, aby wymazać tę stację z pamięci mojego radia itd, itd. Muszę jednak przyznać, że musiałem wiele godzin nasłuchać się Tomasza Lisa, aby zamiast oglądać jego program, poczytać dobrą książkę. Musi coś lisiego siedzieć w tym Lisie, jeśli dał radę zwodzić mnie tak długo.

20 listopad 2007 o 10:34

Nie widzę nic z złego w tym, że “Rzeczpospolita” zamieściła artykuł Wojciecha Maziarskiego. Swego czasu “Wall Street Journal” co dwa tygodnie zamieszczał artykuły ostatnich komunistów amerykańskich, ojca i syna Cockburnów. Nikt z nimi nie polemizował, bo nie było o czym. Sami się dostatecznie kompromitowali, a czytelnicy, którzy ich czytali - a było ich coraz mniej - gruntowali swoje pro-amerykańskie opinie.
Wracając do pana Maziarskiego, to poszedłbym nawet dalej i od czasu do czasu zamieścił coś z twórczości Jerzego Urbana. Niech ci, co go nie czytają, wiedzą z kim mają do czynienia, bo mogą zapomnieć kim był i jest.
Od czasów zawłaszczenia “Newsweeka” przez ludzi ekipy Maziarskiego nie czytuję tego pisma. A wiązałem z nim duże nadzieje, bo na rynku amerykańskim należał do bardziej umiarkowanych tygodników. Opublikowanie w “Rz” artykułu pana Maziarskiego wielu czytelnikom otworzyło oczy czym jest polski “Newsweek” i kim jest pan Maziarski Junior (nie mylić z ojcem Jackiem).

7 listopad 2007 o 11:44

W USA nie trzeba liczyć, bo tam każdy wie kim jest kto. A jeśli nie wie, a chce się dowiedziec, idzie po prostu do biblioteki i przejrzy parę wydań “Who is Who?”. W polskim “Kto jest Kto” takiej informacji nie ma, dlatego każdego można nazwać Żydem, albo oszołomem. Ja na przykład nie wiem i chyba nigdy nie dowiem się, jakiego wyznania jest Adam Michnik. Ona sam mówi, że pochodzi z żydo-komuny. Skądinąd wiem, że jego dziecko do chrztu trzymał Wałęsa - chyba, że się przesłyszałem.

20 maja 2008 o 9:50

“Bolek”, to nie był żaden agent. To był mały agenciak, który donosił do dyrekcji na swoich kolegów. Być agentem nie wystarczy spryt. Trzeba mieć jeszcze trochę rozumu. Nic się nie zmienił. Będzie nadal donosił na każdego, by tylko chronić swoją goteskową “wielkość”. Tyle kłamał, że jest nadzieja, że tym razem nikt mu już nie uwierzy.

20/06/2008 o 09:25

Jak zwykle i tym razem będę głosował na kandydata Republikanów, chociaż ani Bush Jr ani McCain nie byli nigdy bohaterami moich snów, pomimo że ten ostatni jest prawdziwym bohaterem z czasow wojny w Wietnamie. Ostatni Demokrata, na którego oddałbym głos to Harry Truman. Po nim Demokraci stali się Socjaldemokratami i Ameryka zaczęła się staczać, ale jeszcze daleko do osiągnięcia dna. Wielkie narody nie potrzebują wielkich przywódców, a Ameryka jest wciąż wielka. Przeżyła Cartera i nawet dwie kadencje Clintona. W razie czego przeżyje Obamę i nawet przeżyłaby Wałęsę, chociaż ten ze swoim życiorysem i skłonnościami do bezinteresownego kłamstwa, nigdy by tam nie wyszedl z mroków nicości. Ameryce wystarczy, że od czasu do czasu pojawi się ktoś na miarę Lincolna, Roosevelta lub Reagana, by przywrócić jej wielkość. A więc trzeba odczekać następne cztery lata.

02/10/2008 o 13:06

Debaty mogą zmienić preferencje tylko wyborców niezdecydowanych. Jest ich sporo i często ich głos waży nieraz więcej niż przysłowiowy języczek u wagi. Natomiast debaty nie są w stanie zmienić decyzji wyborcy świadomego swego wyboru. Na przykład straszliwa wpadka Geralda Forda, nazywającego PRL krajem wolnym, z pewnością przyczyniła się do jego porażki, chociaż ja sam głosowałem na niego. Miałem rację, bo Jimmy Carter omalże nie doprowadził Ameryki do katastrofy. Tak samo w poprzednich wyborach, chociaż Bush Jr nie był kandydatem moich marzeń, głosowałem na niego, bo Gore to byłby drugi Carter, a może nawet gorszy, bo ten ostatni przynajmniej nie kłamał. Oczywiście, że ważny jest prezydent, ale jeszcze ważniejsza jest administracja. Nie mogę sobie wręcz wyobrazić jakich szkód dokonałaby administracja Obamy. Dlatego jeśli chodzi o mnie i innych konserwatywnych Republikanów, to żadnego znaczenia nie będzie miało, co powie pani Palin.

05/10/2008 o 18:53

Kto to taki Tomasz Lis? Czy to ten chłopaczek z przedziałkiem, który w rankingu na prezydenta Rzeczypospolitej przebił nawet Jolę Kwaśniewską? Skoro lubi cytaty, to może zacytować mu Marka Twaina, który o takich jak on powiedział: “Lepiej milczeć i udawć idiotę, niż odezwać się, rozwiewając wszelkie wątpliwości”.

11/10/2008 o 17:03

Zaskoczył mnie Pan swoim artykułem.
Szkoda, że nie zapytał Pan dzisiejszego mieszkańca Zimbabwe, czy był głodny w czasach, gdy państwo to nazywało się Rodezja. Następna w kolejce po “kuroniówkę” będzie Republika Południowej Afryki, jeszcze do niedawna jedna z światowych potęg gospodarczych i z dobrobytem wypracowanym ciężką pracą przez pokolonia holenderskich Burów.
Czy europejscy najeźdźcy rabowali tylko Afrykę i Indie? Czy to nie Francuzi po inwazji na Włochy w XVI wieku nie próbowali wywieźć 15 tysięcy wozów pełnych łupów wojennych? A niby skąd paryski Luwr na tyle malarstwa włoskiego i flamandzkiego? Czy to nie nasi sąsiedzi ze Wschodu rabowali nas przez 45 lat władzy ludowej? I tak można wymieniać po kolei wszystkie państwa Europy, ktore dokonywały barbarzyństw w samej Europie. Czy polski chłop pańszczyźniany był mniej wyzyskiwany od murzyńskiego niewolnika na plantacjach bawełny w Luizjanie?
A jednak jesteśmy Europą, a Afryka pozostanie jeszcze długo Afryką z dr Mugabe, Mobutu Sese Seko i Idi Aminem Dada Ph.D. Ma Pan rację, że nie można uszczęśliwiać na siłę. Anglicy to zrozumieli, a teraz na ich miejsce wchodzą Chińczycy

22 października 2008 o 15:20

Uwagi w sprawie zniekształcenia wypowiedzi Jana Pawła II, ktora dała początek powiedzeniu “Nasi starsi bracia w wierze”.
Istotnie 13 kwietnia 1986 roku miała miejsce historyczna wizyta polskiego papieża w synagodze rzymskiej, gdzie Jan Paweł II zwracając się do Żydów wygłosił słynne zdanie, które wśród obecnych wzbudziło wielką radość i nadzieje. Brzmiało ono dosłownie: “Siete i nostri fratelli prediletti e, in certo modo si potrebbe dire, i nostri fratelli maggiori”. (Jesteście naszymi umiłowanymi braćmi i w pewnym sensie można by powiedzieć, naszymi starszymi braćmi).
Przede wszystkim zdanie to jest w trybie warunkowym (”si potrebbe dire”), zawiera przypuszczenie (”in certo modo”), a poza tym gdzie jest w nim powiedziane “nasi starsi bracia w wierze”?

4 listopada 2008 o 17:03

Zawsze i wszędzie wszystkie związki zawodowe, po okresie chwalebnej obrony wyzyskiwanych, ze względu na niedemokratyczne struktury, ewoluują w kierunku organizacji mafijnych. Jeszcze jakiś czas walczą o przywileje swoich członków, ale na koniec już tylko swoich administratorów i przywódców. Przewodniczący związku zawodowego stróży i dozorców w Nowym Jorku mieszka w wielopokojowym apartamencie na ostatnim piętrze wieżowca (penthouse) wyłożonym najszlachetniejszym marmurem. Tak się kończą wszystkie sny o sprawiedliwym podziale dóbr. Niech nikt nie ma złudzeń, że w Polsce będzie inaczej.

08/11/2008 o 09:52

Rosjanie byli, są i pozostaną Rosjanami, aż się sami wyniszczą. Nie mogą tłumaczyć się, że carat i komuna zostały narzucone im z zewnątrz przez obce i wrogie siły. Były one ich własnym dziełem. Bolszewizm także, któremu zwycięstwo wywalczyli carscy oficerowie. W czasie wojny domowej przez Armię Czerwoną przewinęło się blisko 75 tysięcy carskich oficerów, w tym 775 generałów. Najwybitniejszy z nich, Michaił Tuchaczewski, szlachcic z pochodzenia, w czasie I Wojny Światowej służył w elitarnym Siemionowskim Pułku Gwardii i gdyby nie rewolucja, z pewnością osiągnąłby jedno z najwyższych stanowisk w carskiej armii.

09/11/2008 o 17:28

Na blogach wypowiadam się w sposób skrótowy, ale tym razem pozwolę sobie na drugą, trochę dłuższą wypowiedź.
Rosję znam nie tylko z dzieł Tolstoja i Puszkina, ale także z doświadczeń deportowanego dziecka, skazanego na zagładę lub w najlepszym wypadku na rusyfikację.
W moim przekonaniu naród rosyjski, jeśli w ogóle przetrwa jako naród, do końca swych dni nie zazna wolności i będzie wegetował na granicy nędzy materialnej i w obecności niesłychanego bogactwa oligarchów. W urażonej dumie niedawnego żandarma i kata innych narodów nie przyjmie pomocnej ręki Zachodu, a raczej będzie ją kąsać. Sprzeniewierzy miliardy dolarów, którymi ten Zachód będzie płacił wygórowane ceny za kopaliny, a nawet karmił go w nadziei zachowania pokoju. Pieniądze te wrócą z powrotem do banków zachodnich na prywatne konta skorumpowanych polityków i nie będą służyły i bogaciły Rosji.
W naszej tułaczce po nieludzkiej ziemi doświadczyliśmy wiele dobroci ze strony prostych Rosjan. Chociaż mam dużo sympatii i głębokie współczucie dla jednostek, nie umiem wykrzesać w sobie odrobiny tych uczuć dla nich jako narodu. Człowiek bowiem inaczej zachowuje się jako jednostka, inaczej w tłumie, a jeszcze inaczej w społeczności. Szczególnie taki człowiek, który przez wieki żył w upodleniu. U takiego z pokolenia na pokolenia narasta nienawiść do wszystkiego, co było i jest dla niego nieosiągalne. Taki człowiek z romantycznego harmonisty, jakim jest na codzień, przemienia się w barbarzyńcę oszalałego w dziele niszczenia, gdy uda mu się pokonać tego, który miał szanse lepszego życia.
Moim zdaniem dezintegracja i upadek Rosji są nieuniknione. Rosja zostawi po sobie strach, zniszczenia i monstrualne budowle, ale i te runą z biegiem czasu.
Teoretycznie sprawiedliwości stanie się zadość. Będzie się wydawało, że kara za nasze cierpienia została wymierzona. Ale to nie zbrodniarze poniosą karę. Za zbrodnie poprzednich pokoleń zapłaci biedny i prosty człowiek, który na swoje nieszczęście urodził się w kraju bezprawia, na Nieludzkiej Ziemi, w Rosji.

14 listopada 2008 o 21:37

Co nasze dzieci poczną z lotniskiem im. Lecha Wałęsy? Czy nie powinna obowiązywać zasada, że pomniki stawia się osobom najwcześniej po dziesięciu latach od ich śmierci?

15/11/2008 o 12:35

Amerykanie są wielkim narodem, a wiekie narody nie potrzebują wielkich przywódców. Ameryka przeżyła Cartera i jeszcze gorszego Clintona. Przeżyje Obamę, jakikolwiek by nie był, bo jak słusznie Pan pisze, niewiele wiemy o nim. Obawiam się czego innego: że pojawi się jakiś squarehead i zastrzeli Obamę. Wtedy Ameryka spłynie krwią. Już w trakcie kampanii wyborczej słychać było głosy “no, niech tylko nie wygra, to puścimy z dymem wielkie miasta”. Nie są to pogróżki bez pokrycia. Wystarczy przypomnieć, co działo się w Los Angeles w 1991 roku, po pobiciu przez policję Rodneya Kinga, wielokrotnego przestępcę. Dlatego trzeba się modlić, by Obamie nie spadł włos z głowy przez najbliższe cztery lata. Sam głosowałem na McCaina, bo od czasu kampanii Mondale-Reagan przyrzekłem sobie nigdy nie głosować na Demokratów. Mimo tego życzę Obamie, aby był dobrym prezydentem dla Ameryki, a tym samym dla świata.

17/11/2008 o 22:10

Lustracja powinna zacząć się od kapłanów, gdyż oni z tradycji są tymi, którym w trudnych momentach naród daje wiarę. Jeśli i oni, a raczej ich hierarchowie, okazali się ludźmi o małych charakterach, to gdzie jest ucieczka przed zakłamaniem? Gdzie jeszcze można szukać prawdy?

22/11/2008 o 17:46

 

W 2007 roku miałem okazję rozmawiać z panią Imeldą Markos, żoną byłego prezydenta Filipin, Ferdynanda Markosa. Przeciętny Polak wie o nich z Gazety Wyborczej tyle, że on był “krwawym dyktatorem”, a ona “miała 3000 par butów”. Ja na szczęście nie czytuję GW, tym nie mniej po niesławnym upadku Markosa gratulowałem nowemu ambasadorowi Filipin w USA ich bezkrwawej rewolucji. Nie wiedziałem jeszcze wtedy, że przyjdzie mi kiedyś rozmawiać z panią Markos.
Dla pełniejszego obrazu dodam, że pani Imelda przez wiele lat brylowała na światowych salonach, słuchała wybitnych polityków, a oni słuchali ją. Tajemnicą filipińskiego poliszynela jest, że Ferdynand Markos rządził krajem, a ona rządziła nim.
W rozmowie z panią Markos zażartowałem, że my Polacy myślimy czasem, że kiedyś Polska będzie graniczyła z Chinami wzdłuż Uralu. Jakież było moje zdziwienie, gdy powiedziała zupełnie serio: “To nie jest żaden żart. To samo powiedział mi Mao Tse Tung”.
Ja jednak tak nie myślę, bo jestem za silną i niepodległą Ukrainą. Uważam jednak, że Polska ma rzeczywiście zadatki by odzyskać status mocarstwa, gdyż jak dotąd jesteśmy narodem jednego języka, jednej wiary i kraj jest położony w swoich etnicznych granicach. Dodam jeszcze, że nikt nas nie musi uczyć tolerancji, gdyż jako Rzeczpospolita Obojga Narodów byliśmy najbardziej tolerancyjnym mocarstwem w Europie.

 

23/11/2008 o 17:51

 

W zasadzie nie powinienem już się odzywać, bo Heldze odpowiedział jak należy pan Alek. Muszę jednak dodać, że nie wierzę, aby Helga była Polką, chociaż całkiem poprawnie pisze po polsku. Ten jej wybuch nienawiści i pogardy do Polaków świadczy, że Niemcy są tacy sami jak zawsze, że skorzystają z następnej okazji by potraktować nas jak podludzi i zrobić nas narodem pozbawionym elit. Jeszcze nie tak dawno wydawało mi się, że jest inaczej. Pamiętam grupę młodych Niemcow, którzy przyjechali z moim siostrzeńcem odwiedzić nas w Stanach. Po kilku dniach, jeden z tych młodych ludzi przyszedł do mnie wieczorem i zapytał: “Czy wy Polacy kiedykolwiek wybaczycie nam nasze zbrodnie?”. Odpowiedziałem, że “wam młodym nie mamy czego wybaczać, ale narodowi niemieckiemu wybaczymy tylko wtedy, gdy on będzie pamiętał o zbrodnich jakich dokonał na nas”.

24/11/2008 o 11:07

Z pewnością pamięta Pan czasy, gdy na biurku prezydenta Harry Trumana stała plakieta z napisem The Buck Stops Here (Dolar nie ma wstępu). To nie była tylko słowna deklaracja, jak w wypadku Donalda Tuska. Za nią stały czyny. Gdy budowano Interstate Highway, przechodzący przez posiadłości ciotki Trumana, to jego decyzją było, że ciocia nie dostanie ani grosza, podczas gdy jej sąsiedzi nieźle na tym zarobili. Takie to były czasy, tacy prezydenci i tacy Amerykanie.

30/11/2008 o 19:04

Pytałem mego hiszpańskiego przyjaciela, studenta odbywającego staż w mojej firmie w USA, czy Hiszpanie wybaczą nam udział naszych wojsk w zniewoleniu jego kraju. Odpowiedział pytaniem na pytanie: to Polacy też byli wśród najeźdźców? Na szczęście nie pamiętają, gdyż ogrom zbrodni, jakich dopuszczali się żołdacy Napoleona, przyćmił zbrodnie wszystkich innych. Ale Francuzi też dostali za swoje. Każdy z nich wiedział, że jeśli żywy wpadnie w ich ręce, to lepiej by mu było nigdy nie narodzić się.
Wielbicielim Napoleona może warto przypomnieć co mówił do
marszałka Narbonne o Polakach:
- Lubię Polakow na polu bitwy; to dzielne plemię; ale gdy idzie o ich rozdyskutowane zgromadzenia…, nie chcę niczego w tym rodzaju…Chcę Polski tylko jako zdyscyplinowanej siły, aby wypełniała pole bitwy. Będziemy jednak mieli kawałek sejmu dla podparcia poboru do wojska w Wielkim Księstwie Warszawskim, ale nic ponadto.
Trudno pogodzić te słowa z przekonaniem Waldemara Łysiaka, że Napoleon „prawdziwie wielkie Królestwo Polskie chciał reaktywować wojną 1812 roku”. Waldemar Łysiak, o którym mówi się, że o Napoleonie wie więcej od samego Napoleona, twierdzi również, że w jego szczerym zamiarze odbudowy Królestwa Polskiego przeszkodził mu Talleyrand.
Może w to samo wierzyli polscy legioniści, którzy do samego końca, gdy już wszyscy opuścili Napoleona, stali u jego boku jak najwierniejsi pretorianie.

03/12/2008 o 20:56

Nie czytam Gazety Wyborczej nawet w sezonie palenia w kominku, gdy trzeba miec pod ręką dużo papieru. Oszczędzam swoje nerwy. Cieszę się, że dzięki temu nie przeczytałem artykułu pani Siedleckiej. Dziennikarka ta ma wielu odpowiedników w światowych mediach, zawłaszczonych przez wyrazicieli “jedynie słusznych poglądów”. Pamiętam ich nagonkę w 1987 roku na Roberta Borka, jednego z pierwszych nominatów Prezydenta Reagana na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego. Bork przegrał. Paszkwilanci nawet skorzystali z perlistego głosu Gregory Pecka, by utrącić tego wybitnego jurystę.
Przy okazji chcę wyrazić swój podziw i szacunek dla mecenasa Janusza Kochanowskiego, za odwagę i konsekwencję z jaką przeciwstawia się “oświeconym umysłom”, czyli samozwańczym autorytetom.

5 grudnia 2008 o 13:54

Pieniądze nie gwarantują szczęścia, ale dają niezależność.
Socjalizm jest wspaniałą ideą, ale kończy się gułagami i milionami ofiar. Kapitalizm jest ohydną ideę, ale dzięki niemu ludzie żyją w wolności, bogacą się i w pewnym momencie zaczynają dzielić się swoim bogactwem. To oni, Rockefellerowie, Fordowie, Morganowie, Vanderbildtowie, Carnegie i setki, tysiące i dziesiątki tysięcy “chciwych kapitalistów” stworzyli potęgę Ameryki. To oni utworzyli fundacje, dzięki którym istnieją wielkie uniwersytety, opery, muzea, prowadzi się badania naukowe, odnawia się francuski Wersal itd, itd. Dzisiaj ich śladem idą współcześni miliarderzy: Bill Gates, Carl Icahan, Warren Buffett i dziesiątki, i setki innym, mniejszych milionerów, ale o równie wielkim sercu.
Socjaliści pochwalić się mogą setkami uczonych dzieł z dobrymi radami jak żyć, pracować i zapewnić wszystkim szczęście, a po zdobyciu władzy zostawiają po sobie zrujnowaną gospodarkę, powszechne ubóstwo i zwały trupów. Po każdym socjalistycznym eksperymencie tłumaczą się, że gdzieś tam ktoś popełnił jakiś błąd i obiecują na zapas, że już następnym razem, po następnej rewolucji dopilnują by zapanował dobrobyt, tolerancja i powszechne szczęście. Będzie to wymarzony przez nich socjalizm z ludzką twarzą. To samo mówią nam biurokraci ze Związku Socjalistycznych Republik Europy, zwaną narazie Unią Europejską.

14/12/2008 o 17:09

Posłuchajmy co na temat komunizmu powiedział Aleksander Weissberg-Cybulski, austriacki Żyd, wybitny fizyk i matematyk, przyjaciel Einsteina i Westphala, który najlepsze swoje lata zamiast twórczo wykorzystać do pracy naukowej na uniwersytetach, poświęcił budowie komunizmu w Sowietach. Jego ojca i dwóch braci zamordowali narodowi socjaliści w Austrii, a jego samego wyleczyli z komunizmu czerwoni socjaliści w sowieckich łagrach. Po podpisaniu paktu Ribbentrop-Mołotow miał być wydany w ręce Gestapo, ale zanim doszło do wymiany, został uwolniony przez AK. Brał udział w Powstaniu Warszawskim. Ożenił się z Zofią Cybulską, która ukrywała go, aż do wkroczenia Armii Czerwonej. W geście wdzięczności dodał jej nazwisko do swego. Warto przypomnieć co Weissberg-Cybulski powiedział na temat komunizmu na jednym ze zjazdów politycznych. Cytuję z pamięci:
- Jako młody człowiek wierzyłem, że komunizm jest przyszłością i nadzieją ludzkości. Przez wiele lat byłem zdeklarowanym komunistą, nawet kiedy opuszczałem Rosję po więzieniach i torturach. Jeszcze wtedy twierdziłem: pamiętajcie – komunizm jest dobrą ideą, tylko jej realizacja w Sowietach jest zła. Dziś wiem i jestem głęboko przekonany, że jest to zła idea i do tego źle realizowana przez złych ludzi.

19/12/2008 o 22:37

Dokładnie w 2000 roku tego samego dnia po przylocie do Buenos Aires pobiegliśmy do Teatro Colon kupić bilety na cokolwiek, bo wydawało się, że dwa tygodnie pobytu w Argentynie mogą okazać się zbyt krótkie na zdobycie miejsc w tak slawnym teatrze. Okazało się, że bilety były dostępne jeszcze na ten sam wieczór. To wzbudziło nasze podejrzenia i kupiliśmy bilety na dzień następny. Nie będę opowiadał, jakie spotkało nas rozczarowanie. Po powrocie do hotelu poskarżyłem się pani z informacji. A ona zamiast wyrazić ubolewanie zapytała: czy aktorzy kopulowali na scenie?, a może robili kupy?, albo może rzucali kupami w publikę?, a może rzucali zdechłymi szczurami? itd. Na koniec dodała, że ostatnim krzykiem wyrazu artystycznego jest rzucanie żywymi szczurami, tak by wpadły za dekolty pań. Uspokojeni poszliśmy spać, bo akurat na naszym przedstawieniu nie było aż tak artystycznie - aktorzy tylko udawali kopulację. I pomyśleć, że kiedyś w tym teatrze występowała boska Amelita Galli-Curci, a jej wielbiciele wyprzęgali konie z karety i z portu własnymi siłami wieźli ją przez miasto do Teatro Colon.

28 grudnia 2008 o 21:21

Chyba nie rozumiem rzeczy podstawowej: jak w społeczeństwie w którym duża część opowiada się za aborcją i tolerancją dla wszelkiego rodzaju dewiacji, dyskutuje się sprawę zapłodnienia in vitro? Przecież kolejność etapów “postępu cywilizacyjnego” powinna być inna: najpierw in vitro, potem aborcja, potem eutanazja ludzi starych, potem zabijanie niechcianych dzieci, a na koniec zabijanie wszystkich, ktorzy myslą inaczej. Z tych etapów, jak dotąd, pominięto dwa: in vitro i zabijanie niechcianych dzieci. In vitro niedługo zostanie usankcjonowane, czy większość będzie tego chciała, czy nie. Przeważą głosy nauki i wyznawców “tolerancji”, nad głosami Ciemnogrodu. Co do niechcianych dzieci, jeszcze nie dorośliśmy do takiego stanu “ucywilizowania”, chociaż Chińczycy już tak. Przemieszanie etapów “postępu” ludzkości daje się wytłumaczyć czystą logiką: o wiele łatwiej jest zabijać, niż tworzyć nowe życie.
Czy alternatywą dla in vitro nie powinna być adopcja? Znam dwie rodziny, w których po latach oczekiwania na dziecko, małżeństwo zdecydowało się na adopcję i zaraz potem posypały się własne dzieci jak z rogu obfitości.
In vitro ma swoje naukowe zalety, ale niech nie będzie eksperymentowane na ludziach.

2 stycznia 2009 o 18:19

Argumentacja “oświeconych umysłów”, a do takich zaliczają się również feministki, zmienia się w zależności od problemu, a jej jedynym celem jest dokonanie kolejnego wyłomu w tradycyjnym społeczeństwie, czy tradycyjnej rodzinie. Te same osoby bez zająknienia będą za aborcją, a nawet zabijaniem dzieci w trakcie ich rodzenia (partial birth abortion), a jednocześnie przeciwko karze śmierci dla zwyrodniałych morderców.
Do tej pory bezdzietne małżeństwa mogły zaspokoić swe rodzicielskie pragnienia poprzez adopcję. Teraz łudzi ich się dziećmi poczętych w próbówkach. W miarę “postępu” okres próbówkowy będzie się wydłużał, by dać szanse tym kobietom, które nie mogą donosić, a skończy się fabryką produkująca gotowych ludzi. I orędownikami takiego odczłowieczenia prokreacji są ci sami, co tyle mówią o powrocie do natury i jej ochronie nawet kosztem ludzi. Czyżby człowiek nie był cząstką tej natury?
Przekleństwem naszych czasów są “bezlitośni wielbiciele idei”, jak ich nazwał Paul Johnson. Dobrze się stało, że redakcja Rzeczpospolitej od czasu do czasu udostępnia im swe łamy. Trzeba bowiem demaskować ich destrukcyjne zamiary i bronić się przed nimi.

05/01/2009 o 00:08

W amerykańskiej szkole moje dzieci uczono, że rząd ma tylko trzy obowiązki: bronić obywateli przed agresją z zewnątrz, reprezentować swój kraj za granicą i chronić własny pieniądz. Reszta obowiązków należy do instytucji pozarządowych, szczególnie tych na najniższym szczeblu.
Od chwili wejścia Polski do NATO rząd polski nie musi już troszczyć się o obronność (z tym akurat zgadzam się za względu na potężnych sąsiadów, którzy już nieraz pokazali, że ich celem jest zniszczenie nas jako narodu), po wejsciu do UE nie powinien prowadzić polityki zagranicznej zgodnej z jej interesami, a po przyjęciu Euro, nie będzie musiał dbać o własny pieniądz. Czy nie nasuwa się logiczny wniosek, że po przyjęciu Euro, powinno się zlikwidować polski rząd?

5 stycznia 2009 o 9:33

Nie będę powtarzał zachwytów innych internautów nad Pani tekstem, ani ubolewał nad dużym odstetkiem tych, co nie zrozumieli jego gorzkiej ironii. Przystąpię od razu do rzeczy: chociaż moje serce jest po prawej stronie, twierdzę z całym przekonaniem, że PiS zasłużył sobie na swoją klęskę. Nie wierzę także, że pod kierownictwem braci Kaczyńskich odzyska władzę. Musi powstać nowa siła na prawicy i przejąć elektorat i najlepszych politykow z dzisiejszego PiSu. Kaczyńscy zasłużyli sobie jedynie na życzliwe potraktowanie przez historię. Chcieli dobrze, ale nie wyszło.

08/01/2009 o 17:35

Ameryka dała się wplatać w konflikt, którego rozwiązanie nie było dla niej żadnym interesem. Gdzie jest interes Ameryki: czy w poparciu kilkumilionowego narodu nie posiadającego żadnych wartości w postaci dóbr materialnych, czy w niekonfliktowaniu miliardowej rzeszy muzułmanów siedzących na ropie? Każdy z polityków. gdyby zadał publicznie to pytanie, przepadłby w następnych wyborach, jak swego czasu potężni senatorowie Charles Percy i William Fullbright. Kariera polityczna Patricka Buchanana, kandydata na prezydenta USA, skończyła się w momencie, gdy powiedział “US Congress is a territory occupied by the state of Israel”.

Moim zdaniem, USA mogą odzyskać swą potęgę jedynie przez nawrót do polityki izolacjonizmu. Zdaję sobie sprawę ile w tym zagrożeń, ale innej drogi nie ma. Gdy odbuduje swoją potęgę, wówczas jak za czasów pierwszej i drugiej wojny światowej, może znowu wkroczyć na arenę międzynarodową i przepędzić siły zagrażające ludzkości. God bless America.

13/01/2009 o 19:33

Zwykle jest tak, że twórcami historii są wybitne jednostki, które mają wizję i są zdolne do realizacji tej wizji pociągnąć za sobą cały naród. W przypadku Solidarności było odwrotnie. Wybitnym okazał się naród, a jednostki które nim przewodziły okazały się skorumpowane, zakłamane, tchórzliwe i sprzedajne, nieodporne na manipulacje i pokusy „nachapania się”, czym nęcił ich pewien charyzmatyczny elektryk z Matką Boską w klapie. Brak przywództwa spowodował, że nie umieliśmy wykorzystać wielkiej szansy otwierającej się przed nami i znaleźliśmy się w przysłowiowych malinach, w których będziemy siedzieć, kto wie, może przez kilka pokoleń?

1 lutego 2009 o 13:10

Pan Andrzej Czuma miał szczęście urodzić się w historycznej rodzinie i stara się sprostać jej tradycji. Niestety Opatrzność poskąpiła mu rozumu i rozsądku przodków oraz rodzeństwa. Stara się jak może, ale czego się nie dotknie, to rozwala i robi to z tym większą determinacją, im większy napotka opór. Dlatego tak mocno, chociaż z nikłymi wynikami, walczył z komuną i chwała mu za to. Ja jednak znam go tylko z jego działalności w USA. Między innymi rozbił “Pomost”, a o innych rzeczach nie wspomnę.
Premier Tusk powinien najpierw zapytać ludzi z Chicago, a potem przywołać go do swej partii, licząc na podniesienie słupka swojej popularności. Czeka go wielkie rozczarowanie i za to też niech będzie chwała panu ministrowi Andrzejowi Czumie. Jego przewodniczenie komisji nacisków nie pozostawia żadnych złudzeń. Gorszym od niego może być tylko poseł Karpiniuk i może jego ewentualne przewodniczenie tej niesławnej komisji poprawi nieco wizerunek pana Andrzeja Czumy.
(Specjalnie za każdym razem wymieniam imię, gdyż nie chciałbym, aby ktokolwiek pomylił go z bratem Benedyktem)

12/02/2009 o 09:55

Prawo powinno przymykać oczy na sporadyczne przykłady łamania przykazania “nie zabijaj”, gdy chodzi o skrócenie cierpień bliskiej osoby. Natomiast uprawomocnienie zabijania w imię miłosierdzia prowadzi nieuchronnie do sytuacji, która jest w Holandii: ludzie starzy boją się iść do szpitala. Wiedzą, że tam się zabija nie z miłosierdzia i nie na życzenie osoby chorej. Czasami tylko dlatego, że trzeba zwolnić łóżko.

Poniższy wpis nie ukazał się na blogu Igora Janke

 

Jestem zdziwiony wypowiedzią pani Agnieszki Romaszewskiej. Przecież mieszkała w Ameryce i wiedziała, co Andrzej Czuma wyprawia w Chicago. Ludzie tam uznali go za prawdziwego bohatera i otwierali przed nim nie tylko drzwi swoich domów i serca, ale także portfele. A on nadymał się i w podzięce niszczył prawie wszystko, czego się nie dotknął. Niespłacanie prywatnych pożyczek jest drobnostką w porównaniu z likwidacją najbardziej patriotycznej i wiarygodnej organizacji polonijnej, jaką był Pomost. Ludzie z Pomostu mieli bezpośredni dostęp do prezydenta Reagana i z pewnością wpływ na jego decyzje w sprawie Polski i Imperium Zła. A my sami czy jesteśmy ślepi? Czy nie widzieliśmy co wyprawiał w niesławnej komisji do spraw nacisku? Czy nie czas by niektórych bohaterów zamknąć w muzealnych gablotach? Jeśli pchają się nachalnie na czołówki gazet, to muszą się liczyć, że będa oceniani z tego co robią w tej chwili. Nie można wierzyć komuś tylko dlatego, że kiedyś siedział w więzieniu. Wystarczy posłuchać, co dzisiaj mówi Frasyniuk i Bujak. Na szczęście Andrzej Czuma jeszcze tak nisko nie upadł.

25/02/2009 o 09:17

Ja też oglądałem program pana Pospieszalskiego i chyba już na zawsze zapamiętam twarz i nazwisko Jana Hartmana. Reprezentuje sobą chyba najbardziej aroganckie i obskuranckie grono “oświeconych umysłów”, którzy kochają ludzkość, a nienawidzą ludzi, szczególnie tych ktorzy z różnych powodów stają się nieużyteczni i bezbronni. Jeśli kiedyś będę musiał pójść do szpitala, to pierwsze pytanie jakie zadam mojemu lekarzowi będzie, czy przypadkiem nie słuchał wykładów “bioetyka” Hartmana. Jeśli odpowiedź będzie twierdząca, to zaraz ucieknę, by przypadkiem nie zakwalifikował mnie do “godnej śmierci”, dlatego tylko że moje łóżko będzie potrzebne komu innemu. Tego rodzaju praktyki są już stosowane w Holandii i nic dziwnego, że starzy ludzie boję się tam iść do szpitala.

28/02/2009 o 09:20

Moim amerykańskim przyjaciołom pochodzenia żydowskiego, a miałem ich sporo, od czasu do czasu mówiłem o grożącym im wzroście nienawiści: “ludzie mówiąc o was ściszają głosy i rozglądają się, czy ktoś nie podsłuchuje. I jaki naród - pytałem dalej - szczególnie silny naród, pozwoli siebie na dłuższą metę zastraszać się we własnym kraju?”
Nie byłem odosobniony w tej opinii. W dzienniku “The Reporter Dispatch” z White Plains ukazał się list miejscowego rabina z apelem do swoich braci: “Żydzi, opamietajcie się, przestańcie antagonizować miejscowych. Pamiętajcie co spotkało was w nazistowskich Niemczech”. Apel ten ukazał się na początku lat 80-tych i widocznie uszedł uwadze żydowskim adresatom.

2 marca 2009 o 15:58

Ameryką naprzemiennie rządzą Demokraci i Republikanie. Natomiast Departamentem Stanu, czyli Ministerstwem Spraw Zagranicznych od wielu, wielu lat rządzą Socjaldemokraci, czyli mówiąc delikatnie lewica, do tego reprezentowana głównie przez przedstawicieli “wybranego narodu”. Z ich strony nie możemy oczekiwać nawet cienia sympatii. To im skarżą się i donoszą na Polskę michniki et consortes. Dopiero z łam amerykańskiej prasy dowiedziałem się, że pani Kazimiera Szczuka też należy do “wybranego narodu”, skoro jej zdaniem tylko za swe pochodzenie jest atakowana przez polskich antysemitów. W konkretnym przypadku chodziło o przedrzeźnianie przez nią niepełnosprawnej dziewczyny znajdującej ukojenie w modlitwie, co wywołało oburzenie nawet lewicujących mediów.

6 marca 2009 o 15:35

Więcej niż dziesięć lat temu amerykańskie feministki znalazły się na równi pochyłej w dół. Kobiety same stanęły w obronie własnej. Na żygolaków i zniewieściałych mężczyzn z kolczykiem w uchu i “końskim ogonem” na łysiejącej głowie nie mają co liczyć.
Po rozpasaniu seksualnym i ucieczce w świat narkotyków lat sześćdziesiątych, młodzi chłopcy i dziewczęta, głównie w stanach południowych USA, składali w kościele uroczyste przyrzeczenie dochowania czystości do dnia ślubu.
Młode studentki amerykańskich college?ów i uniwersytetów zaczęły brać do sądu administratorów swych uczelni domagając się rozdziału toalet na męskie i żeńskie, twierdząc, że nie są równe mężczyznom, chociaż wcale nie gorsze od nich. Są inne i chcą, aby ich odmienność została uszanowana. Pikanterii tej sprawie dodaje fakt, że toalety administracji zawsze były i nadal są rozdzielone na damskie i męskie. “Postępowcy" zawsze uwielbiali regulować innych, sami natomiast żyją w warunkach "burżuazyjnego zakłamania".
Coraz więcej młodych absolwentek wyższych uczelni, niektóre z dyplomami Summa cum Laude, zamiast iść do pracy i robić wielkie kariery, po wyjściu za mąż, na wiele lat zaszywają się w zaciszu domowym, rodzą i wychowują dzieci. W chwilach wolnych od zajęć domowych opisują radości związane z posiadania dzieci i te książki stają się bestsellerami, a jeszcze nie tak dawno stałyby się celem ataków feministek.
Młode Amerykanki coraz częściej zaczynają dochodzić do wniosku, że ich ambicją powinny być dobrze wychowane dzieci, a nie błyskotliwa kariera zawodowa.
God bless America, bo to od niej przyjdzie opamiętanie.

22/03/2009 o 13:40

Pamiętam czasy, gdy na progu bankructwa znalazł się Chrysler. Ileż było gadania i biadolenia, dać czy nie dać mu te dwa czy trzy miliardy dolarów do wyjścia z zapaści? Wreszcie dostał. Naczelny dyrektor Lee Iaccocca podpisał zobowiązanie, że dług spłaci w pięć lat, a sam przed spłatą całości długu będzie brał pensję w wysokości $1.00 (słownie: jednego dolara) rocznie. Po trzech latach spłacił cały dług i zaczął brać menedżerską pensję. To były czasy i tacy byli Amerykanie. Co się stało z Ameryką? Czyżby została najechana przez międzynarodową szajkę przestępców? Bynajmniej. To efekt odejścia od etycznych zasad wpajanych w rodzinie. Przypuszczam, że matki dzisiejszych Madoffów i innych złodziei, nie miały czasu dla swoich dzieci, bo robiły wielkie kariery zawodowe.

28/03/2009 o 09:58

Miał rację Waldemar Łysiak mówiąc o wieku XX jako “Stuleciu kłamstwa”. Ale to był dopiero początek. Prawdziwymi kłamstwami będą nas raczyć dzisiejsi tfurcy (od tfu), od których zaroiło się w polityce, publicystyce, historii, filmie i literaturze. Prawda w oczy kole. Za głoszenie prawdy można iść do więzienia, lub zapłacić wysoką grzywnę - przykład Wyszkowskiego. W takich okolicznościach zadziwia odwaga historyków Cenckiewicza i Gontarczyka. Dlatego musimy bronić IPN-u jak źrenicy własnego oka, bo to ostatnia wysepka prawdy w rozległym archipelagu kłamstwa.
W 1989 roku z okazji 200 lecia Rewolucji Francuskiej powstał w koprodukcji znakomity serial telewizyjny “La Révolution Française” z udziałem naszego aktora Andrzeja Seweryna w roli Robespierre’a. Po 30 latach nie można go zdobyć legalnie za żadne pieniądze. Podobno producenci nie mogą pogodzić się co do praw autorskich, ale wydaje się, że to rząd francuski macza palce w aferze. Nie chce dopuścić do upowszechnienia prawdy o tym najbardziej haniebnym epizodzie własnej historii..

30 marca 2009 o 21:20

Historycy piszą książki dla historyków i nie kształtują opinii publicznej, bo są dla niej za trudne do zrozumienia. Na ich podstawie pisarze mogą pisać powieści historyczne, a te trafią pod strzechy i będą kształtowały opinie. Pan Gontarczyk z panem Cenckiewiczem dokonali przełomu, wykazując niezwykłą odwagę w zdemaskowaniu kłamstwa o nieskazitelnej przeszłości Wałęsy. Teraz pora na pisarzy, by to co zostało udowodnione historycznymi dokumentami przekazać Polakom prostym i zrozumiałym językiem. Wałęsa jest największym nieszczęściem, jakie spotkało Polskę w momencie wybijania się na niepodległość i należy by jeszcze za życia został zdemaskowany, bo w swej monstrualnej pysze myśli już o miejscu dla siebie na Wawelu. Przypuszczam że w książce pana Zyzaka znajdę wiele z tych faktów, które już 20 lat temu słyszałem z ust Joanny i Andrzeja Gwiazdów, oraz pani Anny Walentynowicz. To są wiarygodni ludzie i ich przekaz ustny ma wagę historycznego dokumentu.
A Wałęsa niech nas nie straszy, że odda nagrody albo wyjedzie. Niech raczej pozwie autora do sądu i udowodni swe racje. Już tak zaplątał się w kłamstwach, że nie wie na jakim gruncie stoi i jak kłamał ostatnio.

05/04/2009 o 10:24

Maleńki kamyk kłamstwa chroniący agenturalną działalność małego donosiciela na kolegów, spowodował lawinę. Jest nadzieja, że zmiecie ona fałszywe autorytety i sławiących ich jawnych i tajnych współpracowników komuny. Wieść o niechlubnej przeszłości Opatrznościowego Męża weszła w lud i zacznie kiełkować. Jest to proces nieodwracalny, podobny do tego co stało się po ukazaniu się książki “Jeden dzień w życiu Iwana Denisewicza” Sołżenicyna.
W panice przed dalszymi rewelacjami marszałek Komorowski zaproponował agenturze inicjatywę obywatelską. Mają zebrać listę co najmniej tysiąca sygnatariuszy i przedłożyć ją sejmowi do rozpoczęcia debaty nad likwidacją IPN-u. Niech się pod nią podpisze jak najwięcej. Kiedy zostanie ujawniona, może już nawet nie będzie potrzeba lustracji, bo agenci i ich apologeci zdemaskują się sami. W międzyczasie wyjdą na jaw inne rewelacje i powstaną następne “inicjatywy obywatelskie” i tak krok po kroku poznamy całą prawdę. A zaczęło się, przypominam, tylko od małego kłamstwa zachłannego na zaszczyty małego donosiciela.

11/04/2009 o 15:51

Internet pełni dzisiaj rolę jaką kiedyś były Listy do Redakcji. Znacznie większa, gdyż daje możliwość wypowiedzenia się wszystkim, bogatym i biednym jak mysz kościelna, a przede wszystkim ludziom, którzy nie mogą wypowiedzieć się gdzie indziej. W ogniu dyskusji rodzi się prawda - jak miał podobno powiedzieć nielubiany przeze mnie Wolter. Może też zniechęcić ludzi o słabych nerwach, szczególnie gdy czyta się wypowiedzi w tak zwanych blogach. Wśród rozsądnych opinii znajduje się wiele takich, w których jedynym argumentem są inwektywy i insynuacje. Ich autorzy nigdy nie odważyliby się wypowiedzieć ich publicznie, gdyby musieli podpisać się imieniem i nazwiskiem. Internet zapewnia im pełną anonimowość. Może i lepiej, że mogą bezkarnie pohulać i wypuścić część nagromadzonych w sobie jadów nienawiści do całego świata. Na pewno lepsze to niż uruchomienie gilotyny.

13/04/2009 o 09:04

Do jednych z pierwszych “obrońców” praw dziecka należał Jean-Jacques Rousseau, człowiek zły, przewrotny i zakłamany. Swoim licznym dzieciom, zrodzonym w konkubinackim związku, nie poświęcił odrobiny uczucia i od razu po urodzeniu podrzucał do przytułku, nie interesując się nawet, jakiej były płci. Natomiast grzmiał, by inni z szacunkiem i miłością traktowali dzieci.
Z dzisiejszymi obrońcami praw dziecka jest podobnie. Na ogół własnych nie mają, a jeśli już posiadają, to je zaniedbują – wszak najwięcej narkomanów wywodzi się z rodzin, w których rodzice są zaangażowani w zbawianie świata.
Zawsze zdarzały się, zdarzają i będą zdarzać patologiczne rodziny i przypadki znęcania się nad dzieckiem. Odbierać dzieci rodzicom za klapsa w pupę to lekka przesada, a takie przypadki znane są już na przykład w Szwecji. Jest jeszcze gorzej, bo w krajach, gdzie już obowiązują prawa dziecka, namawia się dzieci, by donosiły na własnych rodziców. Czyżbyśmy wrócili już do czasów Pawlika Morozowa ? Znam jeden taki przypadek ze Stanów, gdzie zniszczona została kochająca się rodzina.
Obawiam się, że Polska też przejdzie przez to szaleństwo „postępowego wychowania”, że wiele normalnych rodzin zostanie rozbitych, a ofiarami w dalszej perspektywie zostaną dzieci, gdy dorosną. Na ogół ci sami ludzie, którzy uważają się za obrońców praw dziecka są zwolennikami aborcji i rozwodów. Czy jest większa zbrodnia od zamordowania nienarodzonego dziecka? Czy największą tragedią dzieci nie jest rozwód rodziców? Jak to się ma do przysłowiowego klapsa? Nie dajmy się zwariować.
Jeśli przyjaciółmi i obrońcami dziatwy zostaną zwolennicy wychowawczych metod Jana Jakuba Rousseau, to dzieci nie muszą już mieć wrogów.

19/04/2009 o 11:51

Na marginesie Pana wypowiedzi chciałem przypomnieć, że u progu wolności Michnik lansował tezę, że nie ma już państw w pełni suwerennych, że nie ma co marzyć o niepodległości i tym podobnych mrzonkach. Ciekawe, że ten pupil międzynarodowego lewactwa nie mówił tego Francuzom, Niemcom, Anglikom, itd. Zapomnijmy o przeszłości, zapomnijmy o niepodległości, uderzmy się wszyscy w piersi za grzechy i patrzmy śmiało w przyszłość- takie były wtedy hasła GW. Zupełnie to samo mówili kaci z okresu Rewolucji Francuskiej, gdy nadszedł czas rozliczeń. Nawiasem mówiąc tych wielkich też nie rozliczono, a Bronisław Baczko wylewa dzisiaj krokodyle łzy nad “białym terrorem”, gdy ofiary wzięły sprawiedliwość we własne ręce i wybili kilkaset lokalnych płotek rewolucji. Pod tym względem jesteśmy bardziej cywilizowani of Francuzów. Nasi jawni i tajni agenci mają się dobrze i chyba już nic im nie grozi. Jeszcze trochę boją się IPN-u, dlatego chcą go zaorać.

30/04/2009 o 17:36

Daremne żale salonowców. Historii nie da się odwrócić, nawet przy pomocy prof. Friszke. Może michnikom (z małej litery, bo mówię o zjawisku) uda się pochować Wałęsę na Wawelu, ale i tak w narodzie pozostanie jako Bolek. Sam tego chciał, bo zamiast przyznać się do czynów, które uszły płazem nawet niektórym profesorom UJ, poszedł w zaparte, do tego z Matką Boską w klapie.

6 maja 2009 o 10:37

Google zaskakuje genialnymi pomysłami i jeszcze bardziej rozwiązaniami o niezwyklej prostocie.
Kilka lat temu korzystałem z zasobów amerykańskiej Questii, która w tym czasie miała zcyfrowanych 150 tysięcy książek i bodajże 300 tysięcy najważniejszych artykułów renomowanych pism. Wystarczyło w ich wyszukiwarce wpisać hasło i po kilku sekundach pokazywał się wykaz książek i artykułów ze wskazaniem strony poszukiwanego hasła. W ten sposób nie czytając pełnych dzieł zapoznawałem się z interesującym mnie tematem. Mam nadzieje, że Google uruchomi równie dobrą bazę danych swoich zbiorów książkowych.
Dzisiejsi pisarze tylko w wyjątkach są pisarzami z prawdziwego zdarzenia. W większości wypadków to rzemieślnicy produkujący buble na użytek niewymagającego klienta. Jako dobrzy przedsiębiorcy mają układy, w których te buble wydawane są w krociowych nakładach, bo idą do publicznych lub szkolnych bibliotek. Na przykład w amerykańskich bibliotekach jednym z największych działów jest Judaica, bo prawie we wszystkich bibliotekach publicznych pracują przedstawiciele wybranego narodu. Byle książka, byle pisarzyny na temat Holocaustu, czy innego tematu związanego z historią żydostwa można znaleźć prawie w każdej bibliotece publicznej. To działa również przeciwko interesom tej grupy etnicznej, bo w powodzi tandety giną prawdziwe perły.
Po trzecie, danie równych szans wszystkim twórcom pokaże nie tylko ich dorobek, ale ich wartość. Dostępna książka o dużej wartości zawsze dotrze do czytelnika, chociaż później niż autora bez talentu, ale o wyrobionym nazwisku, który umie tylko gładko pisać, a nie ma nic do powiedzenia.
Jest jeszcze wiele innych powodów, dla których z entuzjazmem popieram inicjatywę Google’a.
Mam głębokie przekonanie, że rynek książek drukowanych będzie wciąż umacniał się równolegle.

07/05/2009 o 22:06

Hagiografom Wałęsy z Instytutu Jego Imienia z pewnością trudno zdecydować się czy wywieźć jego ród z królewskiego rodu Walezjuszy (chociaż pisze się Valois), czy uczynić go potomkiem rzymskiego cesarza Valensa, który wcale nie zginął w bitwie z Gotami pod Adrianopolem w 378 roku, jak piszą historycy, lecz ranny udał się na północ i w tamtejszych kniejach napotkał dzielne plemię Sarmatów, pojął ich hożą dziewkę i spłodził liczne potomstwo.

14/05/2009 o 10:15

Na temat Lecha Wałęsy można w nieskończoność. Parę dni temu pan Rafał Ziemkiewicz dwukrotnie odrzucił mój wpis odnoście Naszego Największego Skarbu i teraz spróbuję przemycić tę sama myśl, w nieco złagodzonej formie:
“Lech Wałęsa jest jak mały chłopak, który lubi wyjadać konfitury z cudzych spiżarń. Wyjadał komunie, prawicy, lewicy, przyjaciołom, nieprzyjaciołom, euroentuzjastom, a teraz wyjada eurosceptykom, a oni niepomni na to w jakim stanie zostawił innym ich spiżarnie, swoją otwierają mu na oścież. Tak jak kiedyś powiedział jego kum Michnik (trzymali sobie wzajemnie dzieci do chrztu) “Wałęsa jest niereformowalny” i tu ma rację, chociaż trudno mi zgodzić się z czymkolwiek, co mówi Ten Co Ma Zawsze Rację Bo Siedział w Więzieniu."
Dla wyjaśnienia dodam, że pod “wyjadaniem konfitur” rozumiem zawłaszczanie cudzych dokonań i zgarnianie całej kasy, jeśli i ona wchodziła w grę.

15/05/2009 o 21:02

Wałęsa nie jest jakimś wyjątkiem w historii. W czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej w latach 1790-tych niepoślednią rolę odegrał niejaki Ludwik Legendre, rzeźnik z zawodu i z zamiłowania. Ten olbrzym z donośnym głosem odznaczał się wielką charyzmą i jeszcze większą głupotą. Urodzony mówca. Potrafił godzinami mówić bez sensu, wzbudzając entuzjazm tłumów. Zawsze pojawiał się tam, gdzie działo się coś ważnego i od razu znajdował posłuch. Wielu współczesnych wybitnych ludzi ubiegało się o jego względy. Oprócz dygnitarzy, Legendre’a otaczali i schlebiali ludzie, którzy w Rewolucji widzieli dla siebie szansę wybicia się, a więc dziennikarze bez gazet, nauczyciele bez uczniów, aktorzy bez publiczności, adwokaci bez klientów, itp. Sukcesy przewróciły mu w głowie do tego stopnia, że wygłaszał oracje na wzór rzymskich mężów stanu, których imion nigdy nie słyszał i nie umiał zapamiętać. Zachłanny na popularność tłumu, miał pretensje do Charlotty Corday, że zasztyletowała Marata, a nie jego. Największym jego wyczynem było zachowanie własnej głowy, pomimo przyjaźni z ludźmi, którzy kolejno tracili swoje. Wbrew mniemaniu o sobie jako bohaterze, w rzeczywistości był tchórzem. Umarł we własnym łóżku, zapomniany przez wszystkich, gnębiony jedynie ciężką chorobą i starczą demencją, chociaż miał tylko 45 lat. Taki koniec nie czeka Lecha Wałęsy. Ten ma już lotnisko, ulice i place swego imienia na całym świecie i marzy mu się pochówek na Wawelu. Może i to mu się uda. On i jego apologeci zapominają tylko o jednym: że w pamięci narodu zostanie na zawsze jako Bolek.

Tego wpisu Wildstein nie puścił niedziela, 17 maja 2009

Jaki pogląd Panie Redaktorze? Wałęsa nie ma żadnych poglądów. On wyznaje tylko własny interes. Chociaż tak postępują niektórzy politycy, to przypadek Wałęsy jest ekstremalny, bo wcale się nie kryje, że chodzi mu o pieniądze i popularność. Wałęsa pójdzie na współpracę z każdym i zdradzi każdego, jeśli służyć to będzie jego prywacie. Jakie to szczęście, że nie żyjemy w czasach, gdy w sporach ostateczny głos należał do gilotyny.

 

Proszę nam przypomnieć jakie to były zasługi Wałęsy? Przecież już z ust gen. Kiszczaka wiemy, że komuna oddała tyle władzy, na ile mogła sobie pozwolić, by mieć ją nadal w nowych warunkach. Przestańmy wreszcie mówić o "niezaprzeczalmych zasługach" Wałęsy, o jego "bohaterskim okresie życia". Wałęsa nie przewodził, lecz manipulowal największym w naszych dziejach ruchem narodowym i powinniśmy już wreszcie stracić złudzenia, kto nim kierował i w czyim interesie.

 

23/05/2009 o 13:17

Piłsudski dla mnie i dla wielu innych był tym, który wbrew woli i poparcia większości narodu przywrócił nam wolność i suwerenność. Jakimi otaczał się ludźmi wiem nie tylko z historii, ale miałem zaszczyt poznać niektórych osobiście. Prof Wacław Jędrzejewicz, jeden z najbliższych mu towarzyszy, niegdyś negocjator Traktatu Ryskiego, a potem minister edukacji, gdy znalazł się na emigracji, najpierw pracował jako ślusarz, potem hodowca kur, a na koniec zaproponowano mu profesurę literatury rosyjskiej na Wesley College, gdy opuścił ją Nabokow. Z tego co Pan pisze można by wyrazić zdziwienie, że nie opływał w dostatki korzystając z sekretnego konta bankowego w Szwajcarii. Wszyscy oni byli tacy. Przelewali krew dla Polski i nie oczekiwali zapłaty. Wśród nich także Józef Beck, którego nazwał Pan niedawno mordercą Polaków. Czy nie posunął się Pan za daleko? Beck z pewnością zbytnio zaufał zachodnim sprzymierzeńcom. Ale dopiero dzisiaj wiemy, że nie stanowili oni dla nas żadnej gwarancji i sami nie byli przygotowani do wojny.
Jeśli w Polsce o Piłsudskim pisze się tak jak Pan, to nie możemy dziwić się, że w niektórych zachodnich encyklopediach nazywa się go faszystą. Dużo by pisać na ten temat, ale na tym zakończę.

26 maja 2009 o 11:14

Panie Redaktorze Zychowicz,

nie zadał Pan pani (Alinie) Całej pytania: “A co żydzi zrobili aby ratować swych braci w Europie skazanych na wyniszczenie?”.
Przypomnę to co wszyscy wiedzą, ale żydzi wola przemilczeć: Felix Frankfurter, sędzia Sądu Najwyższego USA i człowiek bliski Rooseveltowi, z powątpiewaniem wysłuchiwał relacji Jana Karskiego, wysłannika Rządu Polskiego na Uchodźstwie, o masowej eksterminacji żydów na wschodnich terenach. Karski prosił by zbombardować Oświęcim. I nie pomogło nawet publiczne samobójstwo Szmula Zygielbojma, by ruszyć serca Frankfurterów i innych żydów, którzy mogli coś zrobić w tym kierunku.
Pani Całej chciałbym powiedzieć, że zaprzyjaźniony rabin, z którym prowadziłem wiele rozmów w Ameryce, powiedział: “Oskarżanie Polaków o współudział w Holocauście to wielkie kłamstwo, którego żydzi będę się kiedyś wstydzić…”. Jak widać są żydzi, którzy się tego nie wstydzą.

28 maja 2009 o 18:54

Może jestem przewrażliwiony, ale przeraża mnie nienawiść do Polski niektórych wypowiadających się blogerów. Kim są ci ludzie? Mówią całkiem poprawną polszczyzną, mieszkają wśród nas, chodzą do polskich szkół i może nawet przyjaźnią się z innymi Polakami, a utopiliby nas w łyżce wody. Tacy jak oni, gdy pojawili się nasi najeźdźcy, zakładali opaski ze swastyką lub czerwoną gwiazdą i wskazywali tych Polaków, których najpierw należy uśmiercić. Teraz z pewnością założyliby opaski z gwiazdą Dawida i potraktowali nas jak Arabów ze strefy Gazy. Ich nienawiść nie ma ludzkich wymiarów.
Czy Polacy we własnym kraju muszą tolerować, a nawet utrzymywać zdeklarowanych wrogów swego narodu i państwa? Czy nie powinniśmy prawem bronić swojej godności, tak jak żydzi bronią zawłaszczonego przez siebie pojęcia Holokaustu? Na Ukrainie w latach 30-tych zagłodzono na śmierć być może aż 16 milionów chłopów i co? Kto im wybudował Muzeum Holokaustu? Pani Cała może nawet w ogóle nie uważa tego za zbrodnię? Dla niej liczą się tylko cierpienia jej narodu. Cierpienia innych nie mają dla niej żadnego znaczenia.
Dziękuję Rzeczpospolitej, że zdemaskowała ją w oczach polskich czytelników. Musimy wiedzieć, co myślą o nas ci, którzy tylko czekają na chwilę naszej słabości. Wtedy pokażą swoje nieludzkie oblicze. Nie miejmy żadnych złudzeń, że darują nam największą naszą zbrodnię: że jeszcze Polska nie zginęła.

08/06/2009 o 15:36

A ja z całą świadomością zmarnowałem swój głos, oddając go na Marka Jurka. Kiedyś głosowałem na PO, czego dzisiaj się wstydzę, potem na PiS, który mnie rozczarował. Żadna z tych partii nie ma już szans w moich oczach i obawiam się, że w następnych wyborach znowu zmarnuję swój głos na Marka Jurka, lub Zbigniewa Ziobrę (gdy wykończy go Kaczyński), lub Jana Marię Rokitę, jeśli wróci do polityki. Trzeba ich popierać pomimo wszystko, bo reprezentują sobą cechy polityków, którym można powierzyć los państwa. Zgadzam się z moimi przedmówcami, że tylko ordynacja z Jednomandatowymi Okręgami Wyborczymi wyeliminuje wszechobecną miernotę, bełkoczącą do nas z mediów.

20/06/2009 o 10:56

Gdy parę lat temu głosowałem na PO, to w partii tej było trzech polityków z wizją, którzy przynajmniej dla mnie byli wiarygodni: Paweł Śpiewak, Jan Maria Rokita i Jarosław Gowin. Poza tym wydawało się wszystko jedno na kogo się glosuje, bo miał być POPIS i ten, mając zdecydowana większość, rozprawi się z pozostałościami po komunie. Dzisiaj już w PO nie ma nikogo komu można zaufać. Co prawda ostał się Gowin, ale dni jego są policzone. Tusk, jak jego wielki poprzednik rodem z Gdańska, nie zniesie w swoim otoczeniu nikogo, kto mógłby zagrozić jego dyktaturze. Tym samym popełnia polityczne samobójstwo, chociaż do ostatniej chwili słupki poparcia będzie miał wysokie. Dla przypomnienia: Bolkowi wciąż budują pomniki.

25/06/2009 o 16:32

Nienawiść do własnego kraju nie jest wcale fenomenem polskich wykształciuchów. Chyba wszelkie rekordy biją amerykańscy intelektualiści począwszy od Doctorowa, Vonneguta i Salisbury, a skończywszy na małych, niedopieszczonych tfurcach. Ci specjalizowali się w publicznym paleniu amerykańskiej flagi i gdy im i na to pozwolono, poczuli się bezradni i bez motywacji do działania. Teraz może odzyskają grunt i sens życia i po ostatnim wyczynie Polsatowskiego wulgarysty będą ją wtykali w psie g. No i co? Ameryka jak była silna, taka jest i długo jeszcze będzie. Byli tacy, co z nienawiści wyjeżdżali z niej z hukiem i przy błyskach fleszów, by po kilku latach pokornie wrócić i prosić o nowy paszport.
Co do przyszłości Polski jestem optymistą. Polacy nieraz udowodnili, że są patriotami. Nasz obraz wewnątrz i na zewnątrz deformują wykształciuchy, uważające się za elitę. Musimy tylko poczekać, aż wymrą, a narazie traktować ich tak jak zasługują - to znaczy nie zauważać ich, nie kupować ich książek, nie czytać ich artykułów i nie słuchać ich programów. Dla mnie na przykład takie postacie jak Lis, Urban, Michnik, Olejnik i cała ferajna z “Gazety Wyborczej” już nie egzystują od dobrych, kilku lat.