| |
Urodził się 5-go maja 1950
roku w Ostrowie Wielkopolskim. Działacz polityczny, niepodległościowy i
społeczny. Pochodzi z rodziny o wybitnie patriotycznych tradycjach. Dziadek
jego, dr Aleksander Dubiski, był lekarzem chirurgiem i kapitanem Wojska
Polskiego. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim został rozstrzelany przez
hitlerowców w grudniu 1939 r. w Winiarach pod Kaliszem.
Matka, Maria Dubiska-Kowalska, pseudonim „Maryla“ była żołnierzem Armi
Krajowej w oddziale partyzanckim legendarnego „Ponurego“-Jana Piwnika,
walczącego w Górach Świętokrzyskich.
Szkołę podstawową i gimnazium ukończył w Ostrowie Wlkp. W 1968 roku
rozpczyna studia handlu zagranicznego na WSE w Sopocie. Za udział w
protestach robotniczych na Wybrzeżu w grudniu 1970 roku zostaje aresztowany
w Gdyni i przewieziony do obozu w Wejherowie. W roku 1971 zostaje zmuszony
do przerwania studiów i podejmuje pracę jako kasjer w Spółdzielni
Ogrodniczej w Ostrowie Wlkp. Zwolniony z pracy wyjeżdża do NRD, gdzie
pracuje jako palacz i operator maszyn w kotłowni.
W 1972 roku podejmuje studia germanistyki na Uniwersytecie im. Adama
Mickiewicza w Poznaniu. Inwigilowany przez Słuzbę Bezpieczeństwa MSW
wyjeżdża jeszcze przed obroną pracy magisterskiej w lipcu 1976 r. do Francji
a potem do Niemiec. Po otrzymaniu azylu politycznego zamieszkuje w
Augsburgu, gdzie w latach 1977-1984 pracuje jako nauczyciel języka
niemieckiego i historii.
Członek Polskiej Partii Socjalistycznej na Obczyźnie od 1976 roku.
Organizator i przewodniczacy Kola PPS w Augsburgu. W PPS pełni szereg
odpowiedzialnych funkcji partyjnych: sekretarz, wiceprzewodniczący a od 1983
r. przewodniczący Komitetu Głównego PPS w Niemczech. We władzach naczelnych
PPS w Londynie pełni funkcje sekretarza a potem wiceprzewodniczącego CKW
PPS. Od 1978 r. jest członkiem Rady Naczelnej PPS w Londynie.
W roku 1987 wraz z Bogdanem Żurkiem prowadzi rozmowy scaleniowe PPS, które
doprowadzają do Zjazdu Zjednoczeniowego PPS na Emigracji w Bernried w 1987
r. Od listopada 1987 r. pełni funkcje zastępcy przewodniczacego Centralnego
Komitetu Wykonawczego i członka Rady Naczelnej PPS w Londynie.
W październiku 1990 r. zostaje wybrany na XXV Kongresie PPS w Warszawie na
członka CKW i Rady Naczelnej PPS. Po zerwaniu uchwał zjazdowych i udziale
krajowej grupy PPS w wyborach wspólnie z postkomunistami powołuje wspólnie z
czołowymi działaczami PPS na Emigracji Centralny Komitet Zagraniczny PPS i
zostaje wybrany na funkcję przewodniczacego. Reprezentuje PPS na Zjazdach
Miedzynarodówki Socjalistycznej pod przewodnictwem Willy Brandta.
Od sierpnia 1979 radny Oddzialu Rady Narodowej w Niemczech z ramienia PPS,
gdzie pełni funkcje sekretarza a od roku 1985 wiceprzewodniczącego. Jest
przewodniczącym klubu poselskiego PPS w RN. Od roku 1986 pełni funkcję
wiceprzewodniczacego Rady Narodowej, Emigracyjnego Parlamentu w Londynie.
Był delegatem Rady Pomocy Uchodźcom z ramienia Rządu RP w Londynie.
Pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji w Zjednoczeniu Uchodźców Polskich w
Niemczech. Współwydawca pisma ZPU „Rodak“.
Redaktor naczelny pism PPS: „Przemiany“ i wersji niemieckiej „Die Wende“ a
później redaktor „Biuletynu Bawarskiego“. Publikuje w prasie emigracyjnej –
„Dziennik Polski“ i „Tydzień Polski“ w Londynie.
W latach 1982-1989 był odpowiedzialny za organizację siatki przerzutu
antykomunistycznej literatury do Polski i innych państw bloku sowieckiego.
Wiceprezes Stowarzyszenia na Rzecz Porozumienia Niemiecko-Polskiego i
przewodniczący Zjednoczenia Organizacji Polskich w Bawarii. Działacz
Polskiej Rady w Niemczech i Konwentu Organizacji Polskich w Niemczech.
W latach 1977-1994 współpracuje z Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa w
Monachium.
Jacek Kowalski jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i
Światowej Federacji Dziennikarzy .
W dniu 27.04.2004 uznany przez IPN w rozumieniu art. 6 ustawy o Ściganiu
Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia 14 czerwca 1990 r. za
pokrzywdzonego i prześladowanego przez reżim PRL.
|
|
