Jan Kazimierski

inż. Jan Kazimierski – ur. 15 IX 1904 r. we wsi Bocheń, pow. łowicki; w 1924 r. kończy Gimnazjum Państwowe w Łowiczu; w 1934 r. dyplom inżyniera Politechniki Warszawskiej; członek ZPMD, Zetu akademickiego i Młodej Wsi; w latach 1931-32 służba wojskowa w Szkole Podchorążych Piechoty w Zambrowie; należąc do Związku Młodej Techniki w 1932 r. współorganizator Spółdzielni Pracy „Grupa Techniczna”, a następnie członek władz i opiekun społeczny budowanych przez Spółdzielnię Robotniczych Osiedli Mieszkaniowych; od 1935 r. praca w Wojskowym Instytucie Uzbrojenia w Warszawie; we wrześniu 1939 r. zmobilizowany z przydziałem do Sztabu Naczelnego Wodza; po 17 września wraz ze Sztabem ewakuowany do Rumunii; oficer Armii Polskiej we Francji; od listopada 1939 r. służba w biurze gen. Sosnkowskiego w Sztabie Głównym; po klęsce Francji w Szkocji; uczestnik kilku specjalnych kursów spadochronowych; po przeszkoleniu, przydzielony do Sztabu Głównego Naczelnego Wodza, gdzie praca w Dziale Łączności z AK w Kraju; współtwórca Stronnictwa Ludowego „Wolność”, sekretarz Zarządu Głównego; aktywny członek władz światowego SPK; w 1947 r. zdemobilizowany; pracownik Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia; od 1949 r. jako przedstawiciel SL „Wolność” przez wiele kadencji członek Rady Narodowej RP; od 1951 do 1975 r. praca w Departamencie Civil Engineering, British Railways Westers Region; od 1956 r. przez przeszło 30 lat początkowo członek, a następnie przewodniczący Komisji Rewizyjnej Federacji Światowej SPK; członek Komisji Głównej Skarbu Narodowego; będąc we władzach SL ”Wolność”, w 1969 r. doprowadza do porozumienia „Wolności” z PSL-em i jego ówczesnym prezesem Franciszkiem Wilkiem oraz z wyniku połączenia – jako wiceprezes połączonego PSL-u – wszedł do Rady Narodowej RP; od 1973 r. członek Rady Studium Polski Podziemnej, od 1981 r. sekretarz tejże Rady; po 1989 r. powrót z Londynu do Polski; mieszka w Warszawie.

Opracowanie: dr Piotr Kardela