videofact

Witold Pilecki

Witold Pilecki ur. się 13.05.1901 r. w Ołuńcu nad jeziorem Ładoga, w rodzinie ziemiańskiej. Od 1910 r. wychowywał się w Wilnie. Tu został członkiem tajnego scautingu. W 1915 r. ponownie wyjechał w głąb Rosji. Rok później założył zastęp harcerski w Orle. W 1918 r. powrócił do Wilna, gdzie wstąpił do oddziałów samoobrony. Zwolniony z wojska założył 8 wileńską drużynę harcerską. Kiedy latem 1920 nawała bolszewicka zagroziła niepodległości Polski zaciągnął się ochotniczo do WP. Urlopowany w następnym roku z wojska, zdał egzamin dojrzałości i przez krótki okres studiował na wydziale sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego. W 1926 r. przejął rodzinny majątek Sukurcze pod Lidą. Podczas kampanii wrześniowej Pilecki walczył w kawalerii najpierw w 19 a potem 41 Dywizji Piechoty. W poł. października 1939 r. przybył do Warszawy i tu był jednym z 3 założycieli Tajnej Armii Polskiej, w której piastował szereg ważnych funkcji. W sierpniu 1940 r. zgłosił chęć dobrowolnego przedostania się do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, w celu zbadania możliwości uwolnienia więźniów, zebrania danych o warunkach ich traktowania i zorganizowania w obozie konspiracji. 19 września dołączył dobrowolnie do grupy zatrzymanych w łapance na Żoliborzu i dwa dni później został wywieziony do Oświęcimia, gdzie otrzymał numer 4859. W obozie razem z odnalezionymi tu przyjaciółmi utworzył pierwszą wojskową komórkę konspiracyjną Związek Organizacji Wojskowej, który jesienią 1941 r. podporządkował się ZWZ. Pilecki wszedł wówczas w skład sztabu ZWZ w Oświęcimiu. Organizacja przekazała szereg meldunków i raportów ujawniających straszliwych prawdę o obozie, które za pośrednictwem Naczelnego Wodza dotarły do rządów USA i WB. W 1942 r. przez kilka miesięcy posługiwał się radiostacją, specjalnie w tym celu zmontowaną z części wykradzionych przez członków ZOW zatrudniony w ośrodku radiotelegraficznym komendy obozu. Nadajnik ten na rozkaz Pileckiego rozebrano, gdyż namierzyły go służby goniometryczne Abwehry i w każdej chwili groziło jego wykrycie. Kiedy esesmani ujęli kilku uciekinierów, którzy mogli zdekonspirować Pileckiego, zdecydował się na ucieczkę z obozu. W nocy z 26 na 27 kwietnia 1943 r. Pilecki z dwójką towarzyszy podczas pracy w piekarni poza drutami, wykorzystując nieuwagę Niemców sforsowali wyjście i wydostali się z budynku, od zewnątrz zamknęli w nim strażników, zrzucili pasiaki, pod którymi mieli cywilne ubrania, przeprawili się przez Sołę, dotarli do Bochni a stamtąd przy pomocy AK do Warszawy. W stolicy został pracownikiem Oddziału II Informacyjnego KG Kedywu AK. W Powstaniu Warszawskim walczył w szeregach batalionu Chrobry. Po kapitulacji przebywał w oflagach Lamsdorf i Murnau. Po uwolnieniu z niewoli wyjechał do Włoch i tu w lipcu 1945 r. wstąpił do II Korpusu. W grudniu 1945 r. powrócił do kraju. 5.05.1947 r. został aresztowany i oskarżony o pełnienie funkcji "szefa wywiadu Andersa na Polskę". W procesie jaki odbył się od 2 do 15 marca 1948 r. przed rejonowym Sądem Wojskowym w Warszawie, został skazany na karę śmierci. Prośby matki o ułaskawienie skierowane do prezydenta Bieruta i premiera Cyrankiewicza zostały odrzucone. Rtm. Witold Pilecki został stracony w maju 1948 r. Brytyjski historyk Michael Foot zaliczył Pileckiego do 6 najodważniejszych uczestników walki podziemnej w okupowanej Europie.

	kontakt z nami:
	videofact@videofact2.com	wersja angielska VideoFactu