Andrzej Wankowicz
Urodzil sie w roku 1920 w Poznaniu, ojciec Stanislaw, matka Aleksandra.
Wraz z rodzicami majac 11 lat przenosi sie z Pozania do Romanowic w powiecie Lida (Kresy Wschodnie). Tam uczeszcza do szkoly tylko jeden rok ze wzgledu na chrobe zapalenia pluc.
Rodzice postanawiaja wyslac go na kuracje do Nicei w poludniowej Francji gdzie przez rok chodzi do szkoly a nastepnie wraca do Gimnazium w Koscianie w wojewodztwie poznanskim. Gimnazium Neoklasyczne im sw. Stanislawa Kostki konczy w roku 1938. Studiuje na Uniwersytecie Poznanskim w latach 1938-1939.
Ojciec jego w okresie lat 30-ych pelni funkcje senatora z woj. nowogrudzkiego przez dwie kadencje. Ojciec byl rowniez delegatem do Ligi Narodow, wice-prezesem Zwiazku Ziemian i nalezal do partii BBWR.
Pod koniec pazdziernika w roku 1939, w czasie wojny Andrzej Wankowicz wyjezdza do Warszawy, gdzie zastaje tam Niemcow, zniszczone miasto, wiele grobow, lapanki i aresztowania. Z Warszawy jako praktykant rolny udaje sie do miejscowosci Dzikowo po lewej stronie Wisly pod Warszawa gdzie stacjonuje kompania niemieckich saperow.
Niezadowala go jednak ta sytuacja i postanawia udac sie do Francji aby wstapic do Wojska Polskiego. Przez gory przechodzi do Slowacji, a nastepnie w nocy na Wegry.
Tam zostaje aresztowany skade udaje sie mu w koncu uciec i poprzez Budapeszt udaje sie do Jugoslawi, nastepnie do Wloch. W czerwcu 1940 roku przybywa do Francjii.
Francja w tym czasie juz jest okupowana przez Niemcow a Polski Rzad urzeduje juz na terenie Angli. W tej sytuacji koleja z Francji przez Bulgarie, Grecje, Turcje dostaje sie do portu Mesyna, gdzie zaladowuje sie na polski statek Warszawa, ktory plynie do Palestyny.
Tam zaciaga sie do punktu zborczego Polskiego Wojska, ktory jest czescia brytyjskiej 8-ej Armii. Nastepnie przez Egipt, do granicy libijskiej juz jako zolnierz wraz z wojskiem polskim zostaje wyslany na okupacje Cyrynajki, nastepnie do obrony Tobruku.
W tym czasie jest przydzielony do artylerii przeciwpancernej i sluzy tam przez 3 miesiace. Nastepnie zostaje wyslany do podchorarzowki i po szkole kilkamiesiecznej konczy szkole w stopniu Kapral Podchorarzy.
Kolejnym etapem jego sluzby jest Liban a nastepnie Wlochy. Tu zostaje przydzielony do 2 batalionu 2 kompanii i jest dowodca 2 plutonu mozdziezy.
We Wloszech walczy pod Monte Cassino i na calej trasie walk az do Bolonii. Przed Bolonia nad rzeka Sanio zostaje ciezko ranny w czasie ataku amerykanskich bombowcow ktorzy przez pomylke rzucili bomby na zolnierzy z drugiego korpusu.
W tym bombardowaniu zginelo 140 zolnierzy polskich. Ciezko ranny wraz z innymi zostal przewieziony do szpitala do Remini, w polowie drogi do Bolonii a nastepnie samolotem amerykanskim do szpitala w Barii.
Tydzien pozniej wojna zostala zakonczona. Za swoje bohaterskie czyny zostal odznaczony wieloma odznaczeniami min: Virtuti Militari, oraz dwokrotnie Krzyzem Walecznych. Po zakonczeniu dzialan wojennych na terenie Wloch po wyjsciu ze szpitala zostaje adiutantem plk. Czapskiego z Londynu, ktory byl lacznikiem do Krola Wloskiego w Rzymie.
Po wojnie przenosi sie Angli a w roku 1950 przybywa do Stanow Zjednoczonych, gdzie mieszkal w stanie Nowy Jork.
O losach swojej najblizszej rodziny po raz pierwszy dowiedzial sie w Iraku z dziennika zolnierza ktory napisal; o tragedii, gdzie 19 osob w tym matka, ojciec, siostra oraz najblizsi z rodziny zostali zamordowani. Dokonany przez SS mord nastapil w domu w majatku rodzinnym w poznanskim.
Byl zorganizowany przez miejscowego Niemca ktory przejal pozniej caly majatek.
Wywiad zostal przeprowadzony przez firme VIDEOFACT 2 lipca 1999 roku w domu A. Wankowicza.
Zginal w wypadku samochodowym we wrzesniu 2002 pozostawiajac zone i corke.