Bolesław Wierzbiański

Bolesław Wierzbiański – ur. 16 XI 1915 r. w Bachorzu, pow. brzozowski; po ukończeniu krakowskiego Gimnazjum im. Jana Kazimierza, studia prawniczo-ekonomiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie na Uniwersytecie im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie; podczas studiów redaktor „Życia Akademickiego”; podczas II wojny światowej i bezpośrednio po jej zakończeniu w Wielkiej Brytanii; w latach 1939-1946 członek tajnego Zetu; pracownik „Światpolu”; redaktor serwisu dla prasy obcojęzycznej „Free European Press Servise”; współpracownik Polskiej Agencji Telegraficznej, polskiego radia w Londynie i brytyjskiej BBC; prezes Związku Dziennikarzy RP i prezesa Międzynarodowej Federacji Wolnych Dziennikarzy; po wystąpieniu z Zetu, współtwórca Polskiego Ruchu Wolnościowego „Niepodległość i Demokracja”; od 1956 r. w USA; komentator „Radia Wolna Europa” oraz „Głosu Ameryki”; uczestnik akcji zjednoczeniowej gen. Sosnkowskiego; pracownik agencji Foreign News Service; działacz organizacji dziennikarzy zagranicznych Overseas Press Club; założyciel fundacji dziennikarskiej International Committee on Journalism; członek Polskiego Instytutu Naukowego; komisarz do spraw praw człowieka w administracji miejskiej Nowego Jorku;  autorem kilku książek, m.in. „Teheran, Jałta i Poczdam” czy „Sprawcy byli nieobecni: proces Popiełuszki”; w lutym 1971 r., wraz z kilkoma współpracownikami, założyciel i redaktor naczelny pisma „Nowy Dziennik”; mieszka w Nowym Jorku.

Opracowanie: dr Piotr Kardela