Wsplpraca byznesmenow polonijnych z PRL

Współpraca biznesmenów polonijnych z PRL była jednym z elementów polityki polonijnej komunistów. Zakładali oni, iż dzięki otwarciu Piszka i innych biznesmenów na współpracę z krajem przełamana zostanie niechęć mas polonijnych do PRL, a tym samym zwiększy się liczba Polonusów odwiedzających Polskę. Świadczyły o tym chociażby statystyki odwiedzin: w 1969 r. przyjechało do Polski 25 tys. turystów z USA (głównie Polonusów), a 1970 r. było już ich 35 tys.

Poza politycznym i propagandowym aspektem współpracy biznesu polonijnego z PRL władzom zależało również na pozyskaniu kapitału amerykańskiego.

Stąd też w rozmowach z Piszkiem, ale i Eugeniuszem Kusielewiczem z Fundacji Kościuszkowskiej, o. Michałem Zembrzuskim z sanktuarium maryjnego w Doylestown, Bolesławem Łaszewskim z Organizacji Polskich Biur Podróży, Chesterem Grabowskim, redaktorem pisma „Post Eagle”, czy Józefem Głowackim ze Zjednoczenia Polsko-Narodowego – przedstawiciele władz PRL zwracali uwagę m.in. na konieczność rozbudowy bazy turystycznej w Polsce, budowy sanatoriów dla Polonii i zwiększenia aktywności Orbisu (utworzenia biur przedstawicielskich w Nowym Jorku i Chicago).

Dążono także do stworzenia na terenie Stanów Zjednoczonych sieci kolportażu czasopism i książek wydawanych w kraju. Co ciekawe, większość z tych przedsięwzięć miało być sponsorowanych przez samych zainteresowanych, czyli przez Polonusów.

W związku z tak zarysowaną koncepcją pracy z biznesem polonijnym, władze konsularne MSZ wspólnie z Towarzystwem „Polonia” podjęły decyzję o zorganizowaniu wycieczki ok. 40 przemysłowców polonijnych z USA do Polski na Targi Poznańskie w czerwcu 1971 r.