|
|
Pierwsze wybory po II wojnie, które można uznać za choćby częściowo
demokratyczne to wybory parlamentarne z 1989 roku. Były one przeprowadzone
na podstawie kontraktu zawartego pomiędzy komunistyczną władzą, a
solidarnościową opozycją przy "Okrągłym Stole".
Dwa dni po podpisaniu porozumień "okrągłego Stołu" Sejm uchwalił Ordynację
Wyborczą do Sejmu i Senatu na lata 1989-1993, a 13 kwietnia Rada Państwa
wyznaczyła datę wyborów na 4 i 18 czerwca 1989, dokonała podziału na 108
okręgów wyborczych do Sejmu i 49 do Senatu.
Ordynacja wyborcza przewidywała podział mandatów poselskich na trzy grupy:
- Przypadające partiom koalicji (PZPR, ZSL. SD) – 60%
- Przypadające stowarzyszeniom wyznaniowym (PAX, ChSS, PZKS) – 5%
- I przypadające bezpartyjnym – 35%.
Wybory do senatu były całkowicie wolne.
Kampania wyborcza była zdominowana przez Komitet Obywatelski "Solidarność".
Miał on kilka niezłych pomysłów. Po
pierwsze. Niemal każdy kandydat "S" miał zdjęcie z Wałęsą. Po drugie, w
kampanii wyborczej wzięły udział takie gwiazdy, jak Jane Fonda, Nastasja
Kinsky, Joan Baez, Yves Montand, Steve Wonder. Po trzecie, na tle kampanii
wyborczej PZPR, każda odmiana wydawała się ludziom czymś o niebo
ciekawszym.
Frekwencja wyborcza:
- I tura - 62%
- II tura - 25%
Wyniki wyborów:
Trudno jest określić ile procent głosów padło ogółem na "Solidarność", a
ile na komunistow. Szacunkowe dane mówią:
- "Solidarność" - 69,9-72,5%
- PZPR - 20 - 25%
W pierwszej turze wyborów "Solidarność zdobyła 160 mandatów na 161 do
zdobycia w Sejmie i 92 na 100 w Senacie. W drugiej turze zdobyła brakujący
mandat w Sejmie i 7 z 8 brakujących w Senacie.
Ostatecznie Skład Sejmu przedstawiał się następująco:
Solidarność - 161 posłów
PZPR - 173
ZSL - 76
SD - 27
"Katolicy" - 23
Senat:
"Solidarność" - 99
Niazależny - 1 (Henryk Stokłosa)
|
|