Zasady konspiracji wywiadu

142.Organizacja i działalność wywiadowcza rezydentur, jak i innych ogniw aparatu agenturalnego muszą uwzględniać zasady głębokiej konspiracji. Konspiracja w wywiadzie obejmuje całokształt form organizacyjnych i metod działania polegających na stałym i konsekwentnym maskowaniu przedsięwzięć operacyjnych podejmowanych przez pracowników wywiadu dla nielegalnego zdobywania tajemnic przeciwnika. Stąd też wynika konieczność ścisłego zatajania przed organami obcych kontrwywiadów i osobami postronnymi wszystkich danych wypływających z całokształtu działalności wywiadowczej.

143. Konspiracyjna forma działalności w wywiadzie powoduje konieczność stosowania w praktyce podstawowych zasad zapewniających efektywne i bezpieczne wykonywanie wszelkich zadań stojących przed wywiadem. Do zasad tych należą:

a) konspiracyjna organizacja aparatu wywiadowczego;

b) umiejętne maskowanie wszelkiej działalności wywiadowczej;

c) zachowanie w tajemnicy całokształtu działalności wywiadowczej.

144. W celu ograniczenia do maksimum kręgu ludzi wtajemniczonych w poszczególne zagadnienia pracy wywiadowczej struktura organizacyjna wywiadu opiera się na zasadzie pionowej podległości. Ułatwia to w dużym stopniu kontrolę kierownictwa wywiadu wojskowego nad ludźmi posiadającymi określone tajemnice oraz zapewnia konspirację w wywiadzie.

145. Poszczególne rezydentury pracujące na terenie tego samego państwa, na skutek pionowej podległości organizacyjnej, nie powinny orientować się, że istnieją inne rezydentury, a wewnątrz danej rezydentury poszczególni pracownicy wywiadu nie mogą znać wszystkich agentów, informatorów lub nawet współpracowników. Jedynie rezydent powinien być zapoznawany z podległym mu aparatem wywiadowczym i czyni się go odpowiedzialnym za zachowanie tajemnicy i konspiracji wywiadowczej w rezydenturze.

146. W działalności operacyjnej, w postępowaniu służbowym i prywatnym pracownicy zagranicznego aparatu wywiadowczego powinni unikać przypadkowych i niezręcznych sytuacji oraz przestrzegać obowiązujących w danym państwie przepisów prawnych, obyczajów i zwyczajów, aby nie przyciągać uwagi obcego kontrwywiadu.

147. Maskowanie działalności wywiadowczej wymaga pomysłowości, sprytu i inicjatywy pracownika wywiadu w nadawaniu działalności nielegalnej charakteru legalnego, obliczonego na zdobywanie tajemnic przeciwnika przez celowe i umiejętne wykorzystanie sytuacji wywiadowczej w danym państwie. Maskowanie w działalności wywiadowczej sprowadza się do legalizowania, pozorowania, legendowania, fingowania i kamuflowania wykonywanych przedsięwzięć operacyjnych.

148. Ważnym elementem konspiracji pracy wywiadowczej jest zachowanie tajemnicy powierzonej pracownikowi wywiadu. W wywiadzie każde naruszenie tajemnicy przez jedną osobę może pociągnąć za sobą bardzo często nieobliczalne wprost konsekwencje dla innych pracowników wywiadu, jak również uniemożliwić w niektórych wypadkach wykonanie postawionego zadania wywiadowczego. Pracownik wywiadu powinien stale pamiętać, że wszelkiego rodzaju gadulstwo, chełpliwość, zarozumiałość, brak silnej woli, skłonność do nadużywania alkoholu i do rozwiązłego trybu życia stanowią potencjalne niebezpieczeństwo naruszenia konspiracji wywiadowczej.

149. Konspiracja nie może być celem samym w sobie i ograniczać inicjatywę i zaangażowanie członków rezydentur w pracy wywiadowczej. Należy zawsze mieć na uwadze to, że konspiracja jest tylko zasadniczą formą zapewniającą bezpieczeństwo i powodzenie działalności wywiadowczej. Przestrzeganie zasad konspiracji ze szczególną ostrością występuje w takich przedsięwzięciach operacyjnych, jak: werbunek, przerzut, legalizacja, zdobywanie wiadomości, kierowanie agentami oraz łączność wywiadowcza.